Blijven we nu vooruit
of juist achteruit denken,
het idee om drieduizend jaar
alleen gelaten te worden
vervolgens op te groeien
in een wereld vol magie.
De uitleg wordt steeds uitgesteld
blijft een ding waar wij
op moeten hopen, en bidden
en genieten van de momenten
die we niet hebben
maar onze fantasie blijft stromen.
Is het de daadkracht
of juist omdat we zo zwak zijn,
het verlies van afweergeschut
en toch blijven hopen op niets.
Het geloof van de toekomst,
door het heden,
het vreselijke treiteren
van het verleden,
waar leven we naartoe?
Auteur: lurin | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 24 maart 2007 | ||
Thema's: |