Drie
Dansen op muziek,
lachen van plezier,
de tong net te ver,
de tandjes net te snel.
Het bloedt,
niet uit het vel
dat zichtbaar is
maar uit de mond,
uit mezelf.
Paniek.
De oudste herinnering
is pijn en angst
maar is niet
mijn oudste gevoel.
Vijf
Onder de tafel gekropen
ruikt de wereld anders
vol geheimzinnigheid.
De geur van oma’s kousen
werd een slag op het hoofd
“dat doe je niet, stouterik”
Een arm gerekt, gestrekt
been tegen stoel, blauwe plek,
een draai om de oren voor schuld
die een kind nooit kan hebben.
Het tijdperk van schaamte,
kuisheid zonde reden,
schaamte en geweten
was aangebroken
zonder dat er reden was.
Tien
Ze holden beiden
met springende pas
tussen de banken
door de klas
achter elkaar
want de leraar
liep buiten
om even te roken.
Ze snelden snel
een stoeiend stel
schaterden het uit
in vrolijk spel
van speelse gespook
en olijk geplaag
Een voet van mij
schoof heel traag
net genoeg opzij
zonder echte reden
behalve slecht te zijn.
Het meisje viel,
de voet weer weg
mijn arme boekentas
kreeg de schuld en ik,
ik zweeg, de eerste keer
dat liegen me beloonde
De ganse nacht
de volgende dagen
knaagde schuld
in mijn geweten,
ze zijn al groot,
al lang vergeten
toch wil ik nú nog
vergiffenis vragen
om egoïstisch
in het reine te komen.
micina: | Woensdag, maart 28, 2007 19:00 |
Mooi geschreven! Liefs micina |
|
Quadesh: | Woensdag, maart 28, 2007 18:57 |
knuf liefs |
|
Cora (ZIJ): | Woensdag, maart 28, 2007 16:36 |
Dit schrijven doet mijn hersenen even flink kraken, hier staat nogal wat, :-) |
|
Auteur: scientist | ||
Gecontroleerd door: Anastacia | ||
Gepubliceerd op: 28 maart 2007 | ||
Thema's: |