Liefde
Over Liefde zijn woorden,
niet te vinden.
Liefde's wegen,
ontelbaar,
onzichtbaar vaak,
voor wie niet ziet,
en blindgeboren
in verdriet,
geen troost mocht ontvangen.
Treurende bloempjes,
vechten voor wat?
laten daar hun kopjes hangen.
Over de Liefde zijn woorden
niet voldoende,
Daar weet men niet,
wat er geschiedt,
Ook toen men
zachtjes zoende.
Als water niet
na de ontkiem,
worteltjes zacht bevloeide.
Waardoor deze
heel krampachtig,
Aan het grondvlak net nog groeide.
Over Liefde zijn woorden,
niet makkelijk te vinden,
Je leert het niet van woorden.
Wooren geven het zomaar niet.
Het ontstaat, en hoort erbij,
Het is er ook, en overal,
Maar het is net als met een zender,
Het staat niet op een kalender,
waar je het vinden zal.
Je draait maar wat,
aan de levensknop,
Je stemt je af.
Als het vibreert,
dan lucht het op,
en zwier je met de winden.
Maar over Liefde goh hemel,
hoe kan ik woorden vinden.
Ergens diep, diep in je hart,
daar moet de bron wel zijn.
Maar die is soms zo vertekend,
door de beelden in het brein.
Zo wordt Liefde vaak verward,
en geeft het bitter, bitter smart,
Met het brein op volle toeren,
kan Liefde soms niet boeren,
De afstemming ligt zo nauw,
Herkenning die verdwijnt,
zo gauw,
Als het brein
maar in wil vullen,
En erdoorheen
zit te lullen.
Daarom zijn over Liefde
woorden niet echt goed te vinden.
De woorden zitten immers
gekoppeld aan het brein.
Daarom moet je voor Liefde,
ook niet bij woorden zijn.