Het is de emotie die
langzaam opspeelt.
Of je ogen, die
hun kracht verliezen.
De dijken die afbrokkelen
en water doorlaten
en de mensen die zich
veilig waanden
verdrinken in 't verdriet.
Ik hou van je,
hou je vast
tot dat de stroom
te sterk word, en blijft vragen
om mijn koude hart,
me mee sleurt in
het diepe gat
van niets.
Hou me vast,
laat me nooit meer los,
of ga met me mee
de diepte in,
met jou
klim ik weer omhoog.
En ik hou van je!