de nacht verhult gebaande paden
de vrijheid van niet weten waar
maar als hij hier nog was, mijn vader
nam ik toch die paden maar
de hand vol zekerheid lag op mijn schouder
geen pas te zwaar op’t lange pad
maar eens moest toch de nacht gaan vallen
ik weet het, je had het echt gehad
nu ligt mijn hand op die kleine schouder
zou hij voelen dat ik het niet weet?
en opeens bedenk ik, het maakt niet uit
als hij het ziet, ben ik niet bang
ik zie het wel, waar ik op stuit
en laat me leiden door zijn drang