Hier sta ik dan voor enkele seconden stil
Ik denk weer eens terug aan die moeilijke tijd
Dat jij een enkele reis naar de dood nam
Hoe mijn leven langzaam veranderde
En steeds weer stel ik dezelfde vragen
Waarom meid, waarom deed je dat toch?
Wat dacht je toen je die spuit in je handen had?
Dacht je misschien nog een seconde aan mij?
Ik dacht elke dag aan je, toen je vertrok
Voor een jaartje helemaal naar het verre buitenland
Maar nooit, nee nooit keerde je meer terug
Toen het zicht wazig werd, door die verdomde heroine
Besefte je toen dat het verkeerd was wat je deed?
En wouw je dat je de tijden kon keren?
Maar was het gewoon te laat, had je al teveel gespoten
Wat zal je op dat moment toch doodsbang zijn geweest
Als je toch wouw leven, terwijl je langzaam stierf
Ik had graag naast je gestaan
Ik had graag voor jou geleden
Ik zal niet eens boos zijn geweest
Ik zal niet eens huilen huilen
Want dan zal je op dat moment nog meer kapot gaan
Ik zal alleen maar fluisteren
''je bent een sterke meid geweest''
''En ik zal je nooit vergeten''
''omdat ik ziels veel van je houd''
We zouden samen onze handen vouwen, en bidden
Ik zou smeken of God je zou kunnen vergeven
Zodat je altijd op God zijn schoot mocht zitten lachen
Op dat moment, had ik kunnen zeggen het is goed
Maar nu, het is niet goed
Je bent gegaan, en je deed het alleen
Tranen rollend over mijn wangen, wat mis ik je toch meid
Ik loop weer door, maar dit hele verhaal loopt met me mee
Want nee vergeet zal ik niet, nooit niet!