Min of meer verlies ik je,
je zegt me nooit te huilen.
Ik hou ook van de zwakke jij,
de zachte kant die ik aanpakken kan,
zonder dat ik bang hoef te zijn
dat ik me prik aan jou doorns.
Min of meer verlies ik je,
al heb ik het zelf niet door.
Ik moet mezelf wel blijven,
dat is mij altijd verteld,
maar als ik nu -ja sorry hoor-
niet weet wie ik ben, en me verschuil
achter jou brede rug van zelfontkenning.
Min of meer verlies ik je,
verlies ik je nu echt?