In een seconde de beelden gezien,
die mij de waarheid vertellen.
Nooit kunnen vergeven en vergeten,
wat er ooit is gebeurt.
Niemand begrijpt het,
hoe het kon gebeuren.
Verdwalend een weg zoeken,
die nooit heeft bestaan.
Die blik in je ogen,
hoe kun je het hebben gedaan.
Net of het de normaalste zaak is,
maar wat gebeurt is voor het leven getekend.
In mijn hart een gebroken lijn,
die nooit meer zal helen.
Ze denken dat het wel goed komt,
ik weet het niet zeker.
Maar blijf maar zo doorgaan,
vroeg of laat krijg je het door.
Iedereen die je voor gek klaart,
niemand heeft het door.
Ik kom je niet meer onder ogen,
al huil je dag en nacht.
Mijn leven gaat door,
je krijgt nog wel spijt.