Het is leuk wanneer je jezelf vind,
gezien vanaf de buitenkant.
Ik sta nu hier,
maar alles wat ik wil, is daar zijn.
Waarom liet ik mezelf geloven,
dat wonderen bestaan?
Omdat ik me nu moet voorstellen om niet meer bang te zijn?
Ik dacht dat je m'n favoriet was,
mijn droom wanneer ik niet slaap,
een wens voor een ster, die uit gaat komen.
Maar iedereen die kan vertellen,
dat ik mijn gevoelens hebt verwisseld met de waarheid,
wanneer daar jij en ik was.
Ik zweer dat ik de melodie wist,
dat ik je hoorde zingen.
En wanneer je lachte,
liet je me voelen,
dat ik alleen kon zingen.
Maar toen kwam je echt, en veranderde je de woorden.
Nu is mijn hart gebroken.
Ik leef enkel van flirtjes.
Maar nu weet ik dat je niet mijn favoriet bent.
En dromen zijn enkel bedoelt voor slapen,
en wensen voor een ster,
komen toch niet uit.
Omdat nu ikzelf wel kan vertellen
dat ik mijn gevoelens heb verwisseld met de waarheid
omdat ik dat graag had
wanneer daar jij en ik was.
Ik kan het niet geloven dat ik zo blind kon zijn,
het was net of jij aan't zweven was,
terwijl ik aan het vallen was.
En ik merkte het niet
omdat ik het zo graag had.
Ik dacht dat jij het ook voelde,
wanneer daar jij en ik was
...