Troostende woorden om me heen
Velen proberen mij te begrijpen
Blikken vol met medelijden
En ik probeer het te ontwijken
Armen om me heen geslagen
Zachtjes vegen ze de tranen weg
Blikken die bezorgd zijn om mij
En ik denk enkel aan al mijn pech
Wanhopig zeggend dat het niet erg is
Dat ik slim genoeg ben in hun ogen
Blikken die maar naar me staren
En wie zegt dat er niet is gelogen?
Verzachtende tranen langs mijn wangen
Ik verdrink langzaam in mijn verdriet
Blikken die ophouden met kijken
En uiteindelijk is er niemand die het ziet…