Opmerkingen en doodse stiltes..
laten mijn woede oplaaien..
Als een storm kom ik op je af..
schreeuwend vol haat..
niet denkend aan de gevolgen..
maar overal de pest in hebben..
Je haat me..
reageert kort en kwaad..
je laat mijn woede zo erg dalen..
doordat ik de gevolgen..
van mijn woede inziet..
mijn spijt zwermt om ons gesprek heen..
niet wetend wanneer..
het binnen moet komen..
Angst zoekt mijn masker..
en zet het op..
doen alsof er niks aan de hand is..
want ik wil je niet kwijt..
ondertussen wetend..
dat ik het verpest heb..
de toegang tot jou kring..
gesloten, en nog moeilijk open te krijgen..
Mijn woede komt terug..
wanneer jij weg bent..
mijn woede op mezelf..
stemmen schreeuwen tegen me..
‘ Je hebt het verpest ‘
‘ Wat doe je, waar ben je mee bezig ‘
‘ Je werkt tegen jezelf in ‘
‘ Je was zo dichtbij, en nu verpest je alles weer ‘
Straf straf straf..
is het laatste wat echoot in mijn hoofd..
ik begin weer..
ik was al begonnen..
maar nu weer opnieuw..
schuldgevoelens proberen te laten verdwijnen..
het laatste wat ik voel.
is de eeuwige pijn die me mee neemt..
naar de schuldige diepte.
De diepte..
waar ik in alle rust en tijd..
mezelf de schuld kan geven..
Waar ik opnieuw begin..
aan de ladder..
op weg naar jou poort..
hopend dat je hem open doet..
Mijn lesje heb ik geleerd..
voor mijn eigen bestwil.
en voor onze vriendschap..
zal ik niet meer..
als een storm op je af moeten komen..
beheersing, de nieuwe stap..
waar ik dit keer aan ga werken.
Het slechte uit mij halen..
het goede aan jou geven.