Lief kindje in mijn buik,
nog even en je komt eruit.
Al bijna negen maanden leef je daar,
onvoorstelbaar, maar wel waar.
Hierbuiten ga ik jou geven,
het andere leven.
Het leven als mens op aarde,
een leven vol waarde.
Dit zal wellicht niet altijd zo voelen,
maar dit hangt af van vele doelen.
Het doel dat je voor ogen hebt,
maakt dat je hier op let.
Wat het leven je biedt,
en hoeveel je ervan geniet,
ligt uiteindelijk geheel in je eigen handen,
leg jezelf dus ook niet teveel aan banden.
Proef het leven en ervaar,
wees wel op je hoede voor gevaar.
Luister naar je hart en gevoel,
dit is een heel belangrijk doel.
Wees je van jezelf bewust,
kijk uit voor kapers op de kust.
Laat je niet misleiden,
blijf je aan jezelf wijden.
Dit leven wordt jou gegeven,
jij mag dit beleven.
Van jezelf het meeste houden,
jezelf volledig vertrouwen.
Dat is wel het grootste goed,
dat je in het leven ontmoet.
Hiermee wordt je geboren,
meestal raakt dit verloren.
Dit behouden (of herwinnen) is waar het om gaat,
want dat is je ware aard.
Puur en ongeschonden,
vol liefde en zonder wonden.
Dit is zoals je begint,
mijn lieve kind.
Vrij van fouten ben ik niet,
het is ook dat ik mezelf verliet.
De weg die ik zojuist heb beschreven,
daar wil ook ik me op begeven.
Lang geleden heb ik dit pad verlaten,
en mezelf in de steek gelaten.
De weg terug valt me niet mee,
daarmee ben ik niet tevree.
Het blijft zolang wel mijn doel,
en wat ik hiermee bedoel,
is dat ik streef mezelf te vinden,
me weer met mezelf kan verbinden.
Tot die tijd,
is dit mijn strijd.
Hoewel ik lang geleden ben afgedwaald,
hierbij zelfs ben verdwaald,
mijn weg nog niet heb gevonden,
aan het helen ben mijn wonden.
Wil ik jou jezelf laten behouden,
je van jezelf leren houden.
Je in jezelf doen geloven,
en jezelf doen beloven.
Je ware ik te zijn,
in deze wereld vol met schijn.
Je moeder is wat ik straks ben,
een weg die ik niet ken.
Ik zal er altijd voor je zijn,
en maak hiervan geen geheim.
Een weg zal ontstaan,
waarin dit verder zal gaan.
Ik wil je begeleiden in het leven,
wat je nodig hebt wil ik je geven.
Beschouw me als een vriendin,
maar doe dit niet met tegenzin.
Een luisterend oor wil ik je bieden,
en je onkruid helpen wieden.
Een oordeel geven wil ik dan niet,
al gaat het om vreugde of verdriet.
Wat ik ook mag en zal beleven,
onthoud dan dit gegeven.
Met mij mag je dit alles delen,
en de tijd zal alle wonden helen.
Laat je er niet van weerhouden,
om mij te vertrouw(d)en.
Ben niet bang voor mogelijk verdriet,
want mijn grenzen ken je niet.
Mijn liefde zal veel verder reiken,
dan er ooit valt te bekijken.
Jouw leven,
wordt en is mij evengoed gegeven.
Op mijn pad ben jij gekomen,
zoals ook jij hebt vernomen.
Het moment was daar,
onze ontmoeting met elkaar.
Hoe onze weg zich zal vervolgen,
ligt in de toekomst bedolven.
De weg heeft een begin gemaakt,
een weg die ik niet meer verlaat.
Dit alles heeft zo moeten zijn,
al zie ik nog niet de lijn.
Waar het ook toe leidt,
van alles heb ik geen spijt.
Het gaat al mijn kennis en ervaring te boven,
en ik kan het nauwelijks geloven.
Een nieuw leven is in mij ontstaan,
dat zal ik ten alle tijden ter zijde staan.
Hoe het zal zijn weet ik niet,
maar dat is wat ik vanzelf ziet.
Jouw komst zie ik als een geschenk,
jij bent aan wie ik denk.
Ik laat je weten daarom,
je bent van harte welkom!