Verloren schaduw
Mijn hart klopt in een eenzame nacht,
zn tikken maakt me wakker en zegt dat er iemand op me wacht.
Ik kijk om en zie je staan,
Als een vage schaduw ver bij me vandaan...
Een schaduw die alsmaar vager wordt,
Een schaduw die mijn nacht al veel te lang verkort..
Ik reik naar je hand,
Verlang zo terug naar onze ooit zo sterke band...
Maar ik kan je hand niet meer raken,
Ik kan niet langer jou hart bewaken...
Ik moet je laten gaan,
Al weet ik dat ik hier zelf aan onderdoor kan gaan...
Ik zal er sterker uit komen,
En opnieuw beginnen met nieuwe dromen...
Met nieuwe mensen in mn leven,
Die ik heel voorzichtig mijn liefde weer zou kunnen geven...