Brieven zonder bestemming.
Een blad, een pen en schrijven maar,
ja goed geraden, ik schrijf naar haar.
Na een poosje is m'n blad al aan één kant beschreven,
daarin beschreef ik ons leven.
Nu begin ik aan de andere kant, over jouw
plotse reis naar de overkant.
"Dag Beauty" schrijf ik,
"Hoe is het met jouw? Met mij is alles goed, uitgenomen
dat ene stukje in mijn hart, dat elke dag nog veel huilt,
want dit groot verdriet hou ik liever verschuild.
Nu ga ik ophouden, maar je moet onthouden
dat ik nog steeds van je hou".
Ik plooi het blad en stop het in een envloppe.
Aan de achterzijde zet ik mijn adres.
Ik wil de bestemming op schrijven, maar kom niet verder dan ' To Heaven...'.
Meer weet ik niet, want het adres van de hemel dat zie of hoor je niet.
Ik staar naar de brief en krijg tranen.
Ik wil je nog zoveel zeggen en vragen, maar dat gaat niet.
Dus gooi ik de brief bij de andere brieven in een doos
waar met een etiket op staat:
"Brieven zonder bestemming."