Zet je AUB.
als je hem zelf geen duw zou geven
zou hij geen vin verroeren
als een houten klaas, stijf en stil
zijn zitvlak blinkt met vlekken
de rug recht op, net een karkas
de voorpoten breed gespreid
de achter poten dichter bij elkaar
verbonden door( wat richels
af gesleten als oude dorpels
sommigen half weg gevreten
van hier uit lijkt hij fragiel
van boven af als een tronk
op drukke dagen zeer belaagd
schuiven en wankelen
onder sterke druk
geen tederheid voor hem
steun en welbehagen is zijn sterkte
hij vangt je op wanneer je zucht
liefdevol blijft hij je dragen
urenlang zonder weerklank
hij ondergaat je zonder weerklank
trouw tot zijn laatste uur
wankelend blijft hij dienen
tot hij krakend onder je gewicht begeeft
geen begrafenis voor hem
gestapeld aan de haard, geen hoop
als de vlam hem likkend verpulverd
zal hij zijn warmte met je delen
zo’n houten stoel is je genegen
tot zijn laatst”e restje
zich wuiven hemelwaarts begeeft
ela
lexx: | Woensdag, juli 18, 2007 07:44 |
Goed werkje :) | |
red one: | Woensdag, juli 18, 2007 07:32 |
:) leuk geschreven | |
Dirk Hermans: | Woensdag, juli 18, 2007 00:42 |
wondermooi | |
Auteur: ela | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 18 juli 2007 | ||
Thema's: |