Paiin_*: | Dinsdag, juli 24, 2007 22:23 |
van je leven nu.. als je wil praten, mailregel geldt ! xx kusje |
|
Paiin_*: | Dinsdag, juli 24, 2007 22:23 |
Lieverd, ik begrijp precies wat je nu voel, ik heb mijn opa nooit leren kennen, door een doktersfout.. ik mis hem, ook al ken ik hem niet.. dat heb jij ook.. je hoort mooie verhalen, over hoe hij was.. maar zelf meemaken kan je het nooit meer.. het maakt je zo verdrietig, en zoveel vragend.. ik denk dat je het een plekje moet geven.. ooit zul je hem daarboven leren kennen, als jou tijd is gekomen, wat nog lang niet mag komen natuurlijk ! eerst genieten |
|
youngforever: | Dinsdag, juli 24, 2007 21:57 |
bedankt voor jullie medeleven veel sterkte met dat met je opa |
|
Raisje: | Dinsdag, juli 24, 2007 21:23 |
Dit is mss niet helemaal hetzelfde: maar mijn opa is gestorven tijdens dat mama in verwachting was van mij. Opa wist dat ik op komst was, maar wist ook dat hij mij nooit ging kennen... Dat doet mij enigzins verdriet aan omdat opa verdriet had (zelfs op zijn sterfbed) en anderzijds heb ik ook verdriet dat ik hem nooit mocht kennen (of hij mij) Groetjes en nog veel sterkte, Raissa |
|
_Ria_: | Maandag, juli 23, 2007 15:33 |
Hierbij krijg ik het koud wens je nog veel sterkte toe! Liefs |
|
Auteur: metalmie | ||
Gecontroleerd door: Anastacia | ||
Gepubliceerd op: 23 juli 2007 | ||
Thema's: |