Ik voel me zo verdrietig en alleen,
Waar moet ik met mijzelf nog heen.

Iedereen om mij heen, heeft zijn eigen leven opgebouwd,
Ik wil dat ook zo graag, het lijkt me zo vertrouwd.

Dat je weet waar je aan toe bent, en wie er van je hou,
Soms heb ik hele warme momenten, maar vaak sta ik in de kou.

Ik mis die vele warme momenten van vorig jaar,
Was veel met vrienden op pad, altijd druk en nooit klaar.

Maar nu, iedereen heeft zijn plekje gevonden,
En ik blijf zitten met al die wonden.

Drie van mijn vrienden vertrekken naar het buitenland,
Ze gaan reizen en varen, en weten niet of ze terugkeren naar Nederland.

Mijn vriendinnen hebben allemaal een vriend,
Het lijkt wel of het mij niet is gegund.

Ja even dacht ik dat ik het geluk ook gevonden had,
Ik kreeg een leuke vriend, maar na 4 maanden, ging ook hij een ander pad.

Kon ik maar gewoon weer eens lekker lachen en gek doen,
Het is al zo lang geleden, en kreeg ik weer eens een zoen.

Het lijkt me zo fijn iemand te hebben, waarvoor ik kan leven, iemand waaraan ik al mijn liefde kan geven.

Iemand die voor mij door het vuur gaat, waarmee ik kan lachen en kan huilen,
Iemand die een arm om me heen slaat, als ik wil schuilen.

Tot nu toe heb ik die persoon nog niet ontmoet,
Maar ik hoop dat ik hem snel tegen kom en dat hij me begroet.