Een brok in mijn keel
Krijg ik bij het zien
Dat jij je goed wilt houden
Ik zou je willen troosten
Maar kan het niet
Zit zelf met
Verborgen verdriet
Je lieve blauwe ogen
Is waar ik in kijk
Ik zucht voel de pijn
Wil je troosten
Maar kan het niet
Sla toch een arm
Om je heen
Wil je nog zo veel zeggen
Maar het lukt niet
Het voelt ineens
tineke ebing: | Woensdag, augustus 22, 2007 23:01 |
soms zijn er geen woorden en dat is ook goed, die arm is wel heerlijk toch? lieve groeten tineke ebing |
|
into: | Woensdag, augustus 22, 2007 22:49 |
nice | |
honingbijtje: | Woensdag, augustus 22, 2007 21:56 |
een arm om je heen, een aai over je bol of zomaar een knipoog doen vaak meer dan 1000 woorden van troost. liefs honingbijtje |
|
mums: | Woensdag, augustus 22, 2007 20:39 |
er zijn is vaak genoeg meid, dat heet machteloosheid en dat voelt idd zo ...alleen.... woorden zijn niet altijd nodig, vergeet dat niet. kus liefs mums |
|
*shining star__: | Woensdag, augustus 22, 2007 17:34 |
mooi geschreven .. liefs. |
|
Auteur: myrkvi | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 22 augustus 2007 | ||
Thema's: |