Vergaan in de chaos van je leven,
de liefde die me elke dag doet beven.
Afgepeigerd door het zinloze vechten,
verdoofd en verblind voor wat goed is,
en te bang om toe te geven wat ik mis.
Ik voel me als een stervende ziel.
Ooit gezien maar iemand om snel te vergeten,
een niks in een groep met zoveel leden.
Het spijt me dat ik zo’n mislukkeling ben
en niet al jou wegen ken.
Waarom heb je gedaan wat je hebt gedaan,
er word maar geroepen trek het je niet aan.
Je hebt het kind in mij dood gemaakt,
m’n hart volgepompt met haat.
Door jou liefdes daad heb je m’n onschuld weggehaald,
je hebt me voor eeuwig beschaamd.
Ik voel een leegte zo groot,
dat ik me vaak afvraag of ik nou levend ben of dood.