jij zei tegen mij ik hou van jouw,
Ik geloofde je en bleef je altijd trouw.
Ik heb mezelf in de vingers gesneden,
en heb avond na avond om een andere einde gebeden.
Dat ik ooit door een vrouw dood kon gaan,
nee, daar heb ik nog nooit bij stil gestaan.
Ik denk vaak aan die nachten dat je innig naar me oogde,
stralend, parel en pracht een gevoel dat verdoofde.
Jouw kan ik niks kwalijk nemen voor de weg die je gekozen hebt,
Al heb ik het gevoel van een roos die is verlept.
Waarom ben ik de gene die zijn leven verkloot,
En de pijn in mij ja die is zo groot.
Het is zoals het in de liedjes gaat,
En toch waar moet ik heen ik weet me geen raad.
Waarom ik? ik heb toch nooit gelogen,
en het belangrijkste van alles ik heb je nooit bedrogen.
Mijn vertrouwen in de wereld en de mensen is geschaad,
ik weet het echt niet meer en is het voor mij misschien te laat...
brinta25