Tijden vliegen voorbij,
maar mijn gedachten zijn blijven staan.
M'n lichaam laat niet meer merken,
dat het tijd wordt om verder te gaan.
Mijn ogen staren dood voor zich uit,
en m'n hoofd doet nu al maanden zeer.
Hoelang gaat deze 'fase' nog duren,
ik wil dit niet meer.
Alles gaat als een waas aan me voorbij,
& soms kan ik zelfs niet meer praten.
Maar de meeste mensen merken het niet eens,
ze hebben me niet meer in de gaten.
Ik wil een duidelijk antwoord,
op al mijn gedachten en vragen.
Ik weet niet hoelang ik dit nog volhoudt,
mijn vriendinnen trekken me door deze dagen.
Thuis gaat het ook niet beter,
ik kan er niet meer tegen.
Ik eet niet meer normaal en wordt langzaam gek,
'k durf me zelfs niet meer te wegen.
Over een maandje of 2 is m'n hemel vast weer opgeklaard,
ga er weer met frisse (tegen)zin tegenaan.
Hopelijk komt het allemaal snel weer goed,
en hoef ik niet meer te blijven overwegen, om te gaan...
3/9/'07