Nachtelijke omhelzing
In het diepst van de nacht,
Ontstaat er een vuur,
Het heeft er al die tijd gewacht,
Om te branden door die dikke muur
Jij hebt het aangestoken,
In de diepste kern van mijn hart,
Zoete kwellingen hebben het ontloken,
Hebben een nieuw leven in mij gestart
Over de rivieren,
Van de eeuwige liefde,
Die mijn ziel laten zwieren,
Sporen in mijn binnenste griefde
De passie laait op,
Naarmate de nacht wacht,
Opent het lichaam als een bloemknop,
Strelingen als toverkracht
Hier zou ik altijd willen blijven
In de bescherming van jou armen,
Langzaam tegen je aan wrijven,
En elkaar voor eeuwig omarmen