WEG
Ik verander de kamer
En ruim je kleren op
Het naaimachine gaat de kast in
Er gaat van alles door mijn kop
Probeer te negeren, dat ik je mis
Verschuil ik me voor mijn verdriet?
Ik ben zó moegevochten
Soms denk ik, ik haal het niet
God, wat mis ik je stem, je geur
Je mooie donkere ogen
En dan voel ik me door het leven zelf
Heel diep en diep bedrogen
Zo vol stond je in het leven
Zo innig was je geluk
Waarom moest het dan zo wezen
Waarom moest alles zo vroeg stuk?
Wat rest mij nog in deze strijd
Dan de enorme pijn te dragen
Te vechten voor onze kleine meid
Ik heb geen antwoord op haar vragen
We moeten door, ook zonder jou
Ik zal heel goed voor haar zorgen
En haar helpen in haar verdriet
Al houd ze dat zo diep verborgen
Ik zal ook zonder jou weer verder gaan
En doe ik afstand van jou spullen
Maar jij, mijn lieve lieve Els
Zal mijn hart altijd blijven vullen.