twee muren erbij
één ding tegelijk kunnen
ze gaan niet opzij
wat ze me wel gunnen
niet meer opzij kijken
alleen vooruit of achteruit
op soms kan ik het berijken
even kijken door de ruit
twee muren zo hoog
er tussen een weg
dus hij loog
kreeg nooit die uitleg
zie dat dunne wegetje daar
dat wist niemand
de rugzak, niet zwaar
iedereen is aan de andere kant
twee muren om mij heen
bijna geen emoties meer
helemaal alleen
het doet zeer
die medicijnen zijn voor de rust
bij een stoornis
weet niet eens wat ik lust
ze hebben het mis
het doet niet alleen dat
voor het geld verzinnen ze maar wat