Hoofd vol flarden gedachtes..
mijn keel zit dicht..
terwijl ik naar je wil schreeuwen..
schreeuwen hoeveel ik je haat..
vol afschuw je aankijken..
je al mijn pijn meegeven..
Het zijn oude herinneringen..
een heel boek..
over ons geschreven..
het is afgesloten..
en het boek is onzichtbaar..
verbrand naar de eeuwige hel..
Ik mag me niet verzetten..
geen herinneringen ophalen..
maar toch komt alles..
in flitsen terug in mijn hoofd..
verdriet en grote woede..
vullen de plaats in mijn hart op..
Het is niet goed..
niet goed om me af te reageren..
op mezelf..
niet goed om terug te kijken..
om mijn door jou gemaakte lidtekens..
weer te gaan openen..
Ik schiet er niks mee op..
ik weet het wel..
maar het heeft meer met me gedaan..
dan iedereen denkt..
want zo gelukkig ben ik niet..
De liefde die er bloeide..
is verdord..
en ik zou het niet meer..
willen laten groeien..
maar toch steekt het binnen in mij..
De eeuwige ruzies die we hadden..
het gescheld tussen ons..
het vernederen en de gemeenheid..
het heeft zoveel meer veroorzaakt..
zoveel meer dan iedereen denkt..
Ogen mogen niet terug kijken..
maar doen het toch..
telkens weer..
mijn gevoel weet wat er gaat gebeuren..
als ik het terug lees..
maar toch..
ik doe het..
Mijn hoofd raakt vol..
mijn tranen stromen..
als vergiftigde rivieren..
van woede..
lidtekens branden..
en mijn adem blijft weg..
Ik wou dat ik alles achter me kon laten.
het gesloten, opgerakelde boek.