Wat een raar gevoel, Zal proberen te schrijven wat ik nu bedoel.
Dat meisje wat ik leuk vind, maar onbereikbaar is voor mij,
Dat meisje heeft geen vriend meer, En is ineens weer vrij.
Mijn gevoel begint te gloeien, al klinkt het niet zo aardig of goed.
Het gras de struiken worden groener en ik denk weer aan haar snoet!
Langzaam krijg ik weer die hoop, dat het toch nog iets kan zijn,
al kan ik zelf ook niet weten of er iets kan zijn.
Maar ik kan het echt niet helpen, het gevoel dat voelt zo fijn.
Ik wil werkelijk echt niets liever dan elke dag dicht bij haar zijn!
Ik zou haar willen geven, een kus op haar wang of mond.
Ik loop hier toch al o zo lang, Al o zo lang mee rond.
Zal zij ook iets voor mij voelen? Of is het enkel een droom.
Zal er een toekomst met haar zijn? Is zij de kers op de room.
Wie zal het nu zeggen, afwachten dat is mijn kracht.
Als zij maar vroeg of laat weet, Dat ik op haar wacht.