Ik zit hier nu maar,
voor de spiegel, wie zie ik daar?
Achter mijn ogen,
ligt het leven wat ik had.
Het leven wat ik daarna nooit meer vergat.
Achter mijn ogen ligt een wereld die alleen in ken.
Toch begrijp ik nog steeds niet,
wie ik was en wie ik ben.
Angst, onzekerheid en zorgen,
daar draait mijn leven nu om.
Ik zeg wel dat ik slim ben,
maar diep van binnen ben ik zo dom.
Ik ben een vreemdelinge in mijn lichaam,
geen idee wie ik ben, wat is mijn naam?
Wat is mijn rol in het leven
en hoe voer ik dat uit?
Wat is de zin waar mijn leven op duidt?
Ik vind dat iedereen daar over na moet kunnen denken,
gewoon voor jezelf, zonder iemand te krenken.
Het echte leven wordt nu zo vaak verstoord,
vandaar dat voor mijn ogen,
de hele wereld wazig wordt.
Volop genieten is iets wat levens niet meer mogen.
De wereld is zo anders, achter mijn ogen.