Mijn hoofd rustend in mijn beide handen
Toegevend dat ik weer heb verloren
De eeuwig durende gevechten
Ik kan het gewoon niet meer aan
Moeilijk om te weten, te beseffen
Dat je niet sterk genoeg meer bent
Sneeën vertellen pijnlijke verhalen
Die mijn mond niet zeggen kan
Gedachtes vormen beelden met plannen
Hoe ik mezelf van mijn leven beroven kan
Angstig probeer ik me te verzetten
De controle moeilijk om te behouden
En wanneer ik hem geleidelijk verlies
Kan ik enkel hopen en smeken
Dat ik niet te diep in mijn polsen snijd
Enkel omdat ik voor jou leef mijn vriend
Ik houd van je, ziels veel
Daarom hoop ik dat het me redden zal
Wanneer ik de controle wanhopig verlies
Ik wil niks liever, dan lachen en je trots vertellen
Dat het onderzettend goed met me gaat
Maar het spijt me dat ik gewoon keer op keer moet zeggen
Dat ik me weer sneed, en ik zie heus wel
De kapotmakende pijn in je rustige ogen
Het laat mij lijden wanneer ik dat moet zien
En daarom zal ik vechten, mijn vriend
Tot de aller laatste snik, al weet ik niet
Wanneer de laatste snik zal zijn
Ik hoop met heel mijn hart, niet nu, niet morgen
Maar wanneer het echt de tijd is
Bedankt voor de diepgaande liefde
Die ik heb mogen ontvangen
Misschien liefste, helpt het mij om te blijven leven
Ik wouw dat ik je voor 100 % kon zeggen
Dat ik bij je bleef, voor nu en voor altijd
Maar ik weet het gewoon niet, het spijt me
Als ik ga liefste, weet dan, dat ik nooit zal vergeten
Wat jouw liefde deed voor mij
En je zal nooit beseffen wat het precies heeft gedaan
Maar ik zal je onophoudelijk lief hebben
…Bedankt dat je mijn zon wilt zijn, zelfs in de tijden dat het niet kan…