Het hoeft maar een keer gezegd te worden
En de wereld voor mij stort in
Een keer die klank, een keer die lettervolgorde
En dan heb ik in het leven
Al gelijk geen zin
Een keer dat woord
En schaduw valt over mijn gezicht
Een keer die naam
En dan is er duisternis
Uit, dat witte, vrolijke licht
Een keer dat woord over iemands lippen
En ik schreeuw het uit van pijn
Een keer die toon en de herinnering is er weer
Ga nu nog steeds dood als ik het weer eens hoor
Al die jaren hetzelfde, lachte er maar om
Deed alsof het me niet raakte
Maar diep van binnen ga ik eraan onderdoor
Diep van binnen doet het zeer