Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Zwart, witte strepen
Ik sta langs de weg,
auto's racen voorbij,
ze kijken niet,
al helemaal niet naar mij.
Ik sta op zo'n pad,
met zwart, witte strepen,
en ik heb voorrang,
tenminste dat heb ik begrepen.
Misschien heb ik het mis,
want de auto's racen voorbij,
en ze kijken niet,
al helemaal niet naar mij.
Opeens is het rustig,
zo rustig en stil,
nu kan ik oversteken,
nu ik al lang niet meer wil.
Reacties op dit gedicht
Wendy van Schagen vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
waterval
:
Dinsdag, februari 26, 2002 17:38
héél mooi gedichtje....er zit zoveel meer in dan alleen maar een "zebrapad"....
Over dit gedicht
Auteur:
Wendy van Schagen
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op:
26 februari 2002
Thema's:
[Leven]
[Vriendschap]
[Teleurstelling]