ik ben kapot.
ik ben moe van alles,ik ben gewoon op.
het diet mij zo'n zeer.
dat ik telkens nare dingen meemaak,telkens weer.
ik weet dat zelfmoord niet de juiste oplossing is.
maar zo blijven leven is ook niks.
hulp krijg ik genoeg.
alleen verdwijnt langzaam de moed.
zoveel vrienden om mij heen.
en toch voel ik mij alleen.
mijn nare gevoelens gaan maar niet weg.
ik ben diegene die telkens maar weer lijd onder het mes.
daar gaat wel verandering in komen.
tot nu heb ik over 'ergens anders zijn' alleen maar kunnen dromen.
maae er komt een dag, dat iedereen denkt dat het weer goed met mij gaat.
op die dag is het tijd dat ik deze wereld verlaat.