Alleen struin je
Door de donkere nacht
Het is koud en het sneeuwt
Waar ga je heen
Je hebt geen idee
Het enige wat je weet
Is dat je weg wilt
Weg van huis
Weg van het leven
Zo ver mogelijk hiervandaan
Je kijkt om je heen
Naar de contouren van het bos
Thuis zijn er mensen bezorgd
Maar dat andere gevoel overheerst
Het gevoel dat je opgesloten zit
Je moet weg
Je wilt vrijheid
Je ploft neer in de sneeuw
En kijkt naar de sterrenhemel
De tranen stromen over je wangen
Je schopt naar de maan
En roept naar de sterren:
Is dit het nu?
Moet mijn leven zo eindigen?
Heb ik dit verdiend?
Je bent zo moe
Maar mag niet slapen
Want dan ga je dood
Maar dat wilde je toch?
Eigenlijk toch niet...
Maar uitgeput door emoties
Zak je ineen, en valt in slaap
Het begint weer te sneeuwen
Sneeuwvlokjes dwarrelen op je neer
En nemen je mee
Terug, waar je vandaan kwam
Naar een droom die lang,
Heel lang zal duren
Eeuwig....