Verdriet om jou...
Nooit had ik dit van jou verwacht, Jij die mijn hemel op aarde was,
Ik gaf je mijn hart en ziel mijn hele leven, Ik was het die voor jou steeds crepeerde van pij en onmacht, Ik gaf mijn leven volledig in jou handen, want jij alleen bezette mijn hart en was mijn enige gedachten, ook al gaf je me de hel, mijn liefde voor jou bleef als een onblusbaar vuur door branden, En ik bleef er steeds weer opnieuw voor je staan, want je zat zo vreselijk diep en daarom pikte ik steeds maar weer al die vernederingen, want je beloofde me als je er weer bovenop zou zijn, zou alles worden zoals het hoort, Ik maakte van jou weer een stralende ster, daardoor was ik zelf helemaal op en leeg gezogen, En toen liet je me staan en bedankte zelfs niet, en zei koud weg vaarwel, jij kan het wel op je eentje aan, En sinds die dag dat je me zomaar achter liet, is het net of ik ben 1 stuk ellende dat nooit meer zichzelf kan geven want blijf door drongen van verdriet...