langzaam kwellen haar woorden me
nu nog steeds..
de woorden zelf dat valt nog mee
maar dan de herinnering aan die blik
telkens weer die schijnheilige blik
nu nog steeds..
vraag ik me af waarom
wat deed ik jou ooit aan om me zo te behandelen?
..ik speel hier niet het grote slachtoffer
want ook IK deed JOU wat aan..
je dreef me tot het uiterste
en was nog blij ook toen ik je op de grond smakte
dan kon je tegen iedereen gaan vertellen
wat ik jou had aangedaan
en jou woorden zouden verzwegen blijven..
maar je plan mislukte
want toen het gebeurde waren we niet alleen..
nu nog steeds..
hoop ik dat de andere gaat spreken
wat heb je haar gezegd dat ze niet praat?
heb je haar ook stiekem vanalles in het oor gefluisterd?
nu nog steeds..
kom ik je tegen
maar je doet altijd vriendelijk
altijd waar anderen bij staan
waarom zouden omstaanden me dan geloven?
nu nog steeds..
wil ik het anderen niet vertellen
want hoe dom moet het niet klinken
ik voel me slecht door enkele kleine pesterijen
terwijl anderen zulke echte problemen hebben..
nu nog steeds..
wil ik gewoon alles vergeten
en inzien dat het maar belachelijk was
om me van jou iets aan te trekken
en dat ga ik doen ook!!!