gevoelens vullen de dagen,
van eenzame gedachten.
stromen verdwaalde tranen,
in onrustige nachten.
verzwegen woorden,
vernietigen de jaren.
dat ik te veel tijd gaf,
aan verdriet op te sparen.
gebroken momenten,
die eeuwig blijven strijden.
naar de vrijheid,
om dit gemis te mijden.
verlaten gezichten,
zonder betekenis van leven.
stellen zich verdrongen op,
en vervagen dan weer even.
wanneer is gebroken
niet meer te heelen?
als de zon op komt,
zonder beweging van leven.
dan is verdriet,
opgeheven in lucht.
eenzaamheid uitgesloten,
wandelen tranen niet meer terug.
Wanneer gedachten,
overgaan in realiteit.
is mijn ziel herboren,
in de eeuwigheid....