Ik voel mij alleen, er is niemand die mij begrijpt, en was op jonge leeftijd al erg depressief. Niemand die kon begrijpen hoe het was om zo'n buitenbeentje te zijn, en zo vroeg al met vragen bezig te zijn, die andere kinderen nog niet konden boeien.
Vroeger als klein kind uitte zich dat bij mij in driftbuien. Tegenwoordig heb ik hier soms last van, maar als de emmer vol is.dan barst de bom uit.
Ik ben heel onzeker Dit is mijn grootste probleem. Ik heb een enorm minderwaardigheidscomplex wat zich op verschillende manieren uit. Uiteraard in relatie´s en vriendschappen, want wie kan er nu van MIJ houden. Ook is er een nimmer aflatende angst voor de toekomst en de vraag doe ik alles als je dit wel goed?
En last van een leeg gevoel Dit is niet uit te leggen gevoel niet kent. Je voelt op zo´n moment gewoon helemaal niks. Ik kan dan tijden voor mij uit zitten staren zonder achteraf te weten waar ik aan zat te denken. Je voelt ook echt geen emotie, geen woede, angst verdriet of blijdschap. Echt niets. Daar is gewoon op dat moment geen ruimte voor.