Behoedzaam, deed ik het, mijn vergif neerleggen
Omdat ik het zo nodig had.
Mijn hart wilde nog iets zeggen
Maar k wilde niet horen wat.
Het gevoel bijzonder te zijn
Onderdrukking van geestelijke pijn
Het gevoel...voldaan
Ik? ik kan de wereld aan!
Maar daarna de leegte, het duister
Het lokkende , dwingende gefluister
dat me verleiden wil
Voor nog meer, en het gevolg voelt meedogenloos en kil.
Ik weet zeker dat ik straks een gedicht zal schrijven
Dat ik er vanaf kon blijven
Mijn leven weer inhoud heeft gekregen
Alle kleine dingen ervaar als een zegen
Dingen die ik vergeten was, en niet meer zag
Kan lachen met een welgemeende lach
Ik blijf vechten
zonder ophouden!