Alleen in een hoekje
met m'n handen voor mijn gezicht,
laat ik de tranen even stromen
wat hopelijk de pijn verlicht.
Het gemis van het circus
heeft m'n verdriet veroorzaakt,
en ik vraag me schreeuwend af:
'heb ik nou wel de goede keus gemaakt?'
M'n tranen stromen nu te vaak
en het verdriet word me teveel.
Hoe krijg ik mijn kapotte ziel
in Godsnaam toch weer heel?
Moet ik m'n droom achter nagaan
en alles wat me lief is opgeven?
Moet ik mijn geluk gewoon gaan zoeken
in mijn geliefde circusleven?
Ik veeg mijn tranen weg
en zet de gedachtes van me af.
De keuze kan ik toch niet maken,
ook al is het nog zo laf...