steeds weer lieg je
ik krijg er gewoon geen hoogte van
ik kan het nauwelijks vatten
ik snap niet dat zoiets kan
jij bent verdomt mijn vader
maar blijkbaar ben ik jouw dochter niet
je behandel me als vuil
dat doet me heel veel pijn en verdriet
je bedrieg me met elk woord
en je zeg steeds weer dat het goed komt tegen mij
ik blijf hopen, maar trap er steeds in
wat een slechte vader ben jij!
dan denk ik bij mezelf
waarom?
zeg nou eerlijk, me zusje is je alles toch
en ik? nee.. jij kijkt nooit naar mij om