Onderweg en langs de ravenraven hebben geen angst
ik rij voorbij en zij pikken
in verloren restjes, biet en
boerenkarstrooisels langs de weg
de omgeploegde akkers zijn hard
voeten doen pijn bij het terugdenken
ik voel de kou van bevroren land
doorheen mijn hoge schoenen
winterbomen zoemen in
rouwen om de gestorven zomer
en om mijn kindertijd
het hart zo leeg en vol tegelijk
alsof de zon aarzelt op te komen
verdwijnt ze helemaal achter
de Haspengouwse heuvels
winterkou bijt onderhuids
de mensen zijn verouderd
en velen zijn doodgegaan
het kind dat even stil bleef staanErna
kerima ellouise: | Maandag, december 17, 2007 17:03 |
wat prachtig geschreven...klasse ! liefs kerima ellouise |
|
*Ria Klein Herenbrink* Raira: | Maandag, december 17, 2007 12:22 |
meer dan mooi verwoord Erna in al het gemis Liefs Ria |
|
M@rcel: | Maandag, december 17, 2007 10:10 |
prachtig geschreven Erna Liefs M@rcel |
|
dichterbij: | Maandag, december 17, 2007 09:58 |
even terug in de tijd. heel mooi lieve groet |
|
lommert: | Maandag, december 17, 2007 09:25 |
het hart zo leeg en vol tegelijk...inderdaad zo passend in dit prachtig gedicht liefs willem |
|
H.J.: | Maandag, december 17, 2007 09:12 |
voor even leunend tegen het gekerfde leven van een kale boom. overdenkend. prachtig Erna. liefs H.J. |
|
hiljaa: | Maandag, december 17, 2007 09:00 |
even terug kind.....; kon dat maar mooi geschreven knufliefs--hiljaa-- |
|
lexx: | Maandag, december 17, 2007 08:33 |
Ik ben zot op raven. Bovenal als ze van respectabele afmeting zijn, en méér dan in wat bieten rukken en roppen. Ogenpikkers! :D Goed werkje mevrouw! | |
remie: | Maandag, december 17, 2007 08:33 |
wat een schitterend schrijven...de natuur zo mooi in een jasje gestoken...liefs remie | |
Hilly N: | Maandag, december 17, 2007 08:31 |
Wat ging die kindertijd snel voorbij Erna. Iets van dat kind moet blijven... Mooi om te lezen. Groet en mooie dag. Hilly |
|
Auteur: Erna Muermans | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 17 december 2007 | ||
Thema's: |