Ik stap uit mijn vertrouwde wereld
Deze wereld droeg jouw mooie naam
Ik hield van jou maar de sterren willen
Niet meer schijnen door mijn open raam
Jouw kus bloeit op mijn droge lippen
Maar hij maakt ze niet meer zacht
Ik wou zo graag van jouw liefde nippen
Wij hebben niets meer in onze macht
De storm heeft ons geluk getroffen
En ik weet niet eens jouw echte naam
Jij hebt mij aan de bliksem geofferd
En mijn vleugels branden voor het raam
In de verte is niets meer te horen
De hele wereld om ons heen staat stil
Schat, wij hebben het voorgoed verloren
Van het zand gebouwde kasteel
Het is weg, het kon er niet meer tegen
Het kasteel waarin onze dromen zaten
Is verwoest door koude, harde regen
En wij houden zand in onze handen
Het is weg, het glijdt door onze vingers
Het houden van, frustraties, en illusies
Zwoele nachten zijn niet meer zo lyrisch
En we hebben niets meer aan conclusies
MRM-CollectioN 2007