Je bent weggegaan,
zonder iets te zeggen.
Waarom?
Je bent weggegaan,
heel vroeg in de morgen,
zonder afscheid te nemen.
Je bent weggegaan,
zonder iets te laten weten,
alleen een briefje:
'Wou dat je dit niet moest meemaken'.
Wist je het toen al,
dat je zou moeten vertrekken?
Ik heb er uren over gedacht,
maar ik vind geen antwoord.
Nu is het te laat,
je bent weggegaan.
Het is tijd om afscheid te nemen,
de kist zakt in de grond,
nog een laatste roos valt erop.
Ik twijfel,
maar loop toch naar voor,
neem het briefje,
en leg het op je graf.
"Ik ben blij,
dat ik je mocht leren kennen.",
fluister ik,
hopend dat je het misschien toch nog kunt horen.
Tijd om weg te gaan,
maar iet om te vergeten,
jij blijft voor altijd bij me,
voor altijd,
diep in mijn hart.