Het touw
Het touw
Het glas laat kleine lichtstralen door,
de warme gloed stroomt naar buiten.
Ik heb het koud, het is alsof ik iets hoor
maar het blijft leeg achter de ruiten.
Een beetje drank erbij tegen de kou,
ik voel de alcohol mijn lichaam doorstromen.
Verlichting, een uitgeworpen touw
om vervolgens weg te worden genomen.
Een waas vormt zich van geluid en licht.
Alles begint te draaien en ik tril hevig.
Het duurt nog even voordat ik zwicht,
en in de verte rijst er al een zwaailicht.
Het glas laat kleine lichtstralen door,
de warme gloed stroomt naar buiten.
Ik heb het koud, het is alsof ik iets hoor
maar het blijft leeg achter de ruiten.
Een beetje drank erbij tegen de kou,
ik voel de alcohol mijn lichaam doorstromen.
Verlichting, een uitgeworpen touw
om vervolgens weg te worden genomen.
Een waas vormt zich van geluid en licht.
Alles begint te draaien en ik tril hevig.
Het duurt nog even voordat ik zwicht,
en in de verte rijst er al een zwaailicht.
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Woensdag, januari 02, 2008 09:19 |
| Tja, alcohol was nog nooit enig renmedie tegen eender wat. Voelbaar jouw tonende delende verwoording. Ik wens je een gelukkig, gezond en vooral één met iemand delend 2008, sunset |
|
| Nemesis: | Woensdag, januari 02, 2008 07:24 |
| Dan maar een extra warme jas aan in plaats van alcohol, als je dat kunt en wilt! Dat is overgens ook één van mijn voornemens, stoppen met drinken... Fijne dag, Nemesis |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Marick | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||