Woorden dragen
drums spelen zacht
opweg naar het schavot
waar bijl en beul roerloos wachten
om het oordeel te volbrengen
tranen helpen niet
elke pas verliest een moment
het einde voelt nabij
voelbaar is de haat in ogen om hem heen
zijn ogen smeken om genade
maar droge lippen zwijgen
weet alleen zijn hart
dat zijn onschuld bestaat
als zijn hoofd rust in houten blok
hij in zijn laatste resten berust
heft liefde handen tot genade
met laatste vergevings kus
gekruist aan borst
een onverzadigde bijl
maar een reus
die achter masker stil in glimlach zwijgt
wat blind maakt
is ook een verlosser
waar men vertrouwt
op hart en ziel
***
Wim
****