tranen op mijn wangen
tranen in mijn ogen
tranen van een bangen
tranen die nooit hebben gelogen
verdriet heel diep van binnen
verdriet dat mijn raakt
verdriet waar ik niet meer weet hoe ik moet beginnen
verdriet dat me beetje bij beetje bij elkaar raapt
niemand die het ziet
niemand die het kan schelen
niemand die het stilt mijn verdriet
niemand met wie ik het kan delen
gek om te horen
gek om te zien
gek om me nu te storen
gek om me te helpen mischien
ik zie alles troebel en wazig
ik zie de waarheid niet meer
ik zie me niet meer bazig
ik zie de tranen keer op keer
ik kan niet huilen
ik kan niet verdriet hebben het mag niet
ik kan niet schuilen
maar je ziet het niet dat ik kapot ga van het verdriet