Dertig jaren jong
De mens wikt, maar god beschikt
Heeft mijn oma mij jong geleerd
We kunnen plannen wat we willen
Maar soms gaat het gewoon verkeerd
Haar strijd was moedig, misschien te lang
Ze was sterker dan we mogenlijk achtten
Moedig hield ze aan haar leven vast
Met alleen datgeen dat haar pijn verzachtte
Ze vocht voor haar twee kindertjes wellicht
Om nog even langer bij hun te zijn
Terwijl haar lichaam langzaam werdt verteerd
In een alles beheersend verdriet en pijn
Dertig jaren jong was ze
Je kan dan van oud niet spreken
Het leven speelt soms een verschrikkelijk spel
Is weer maar eens gebleken
Danielle lieve schat, het zit erop
Je hebt zo verschrikkelijk hard je best gedaan
Deze ziekte heeft je uiteindelijk ingehaald
En een eind gemaakt aan je aards bestaan
Zelfs in je laatste dagen vocht je nog
Met een ongekende moed en kracht
Ondanks de verschrikkelijke sporen
Door deze ziekte toegebracht
Als de kinderen ook maar half jou kracht bezitten
Zullen zij er best wel komen
Al zal het zwaar te bevatten zijn
Wat hun nu is afgenomen
Zij zullen samen met hun vader
Afmaken waar jullie aan begonnen zijn
Gezamelijk voor het verlies een plekje zoeken
Elkander troosten en verwerken van de pijn
Ik weet dat je over hen achtergebleven waken zal
En hun ooit weer in je armen zal sluiten
De mens wikt, en god beschikt
Het gaat mijn verstand echter ver te buiten
Marousia: | Zaterdag, februari 23, 2008 21:45 |
Dit is zo onrechtvaardig en veelal niet te bevatten, laat staan dat je er woorden voor kunt vinden, zo inmens triest. Heel veel sterkte. Liefs van Marousia | |
Cora (ZIJ): | Vrijdag, februari 15, 2008 23:32 |
Het leven is het zoals het is, pijnlijk, zo jong, het gebeurt helaas overal, alleen nu wat dichterbij je eigen leven, dat doet zeer, heel zeer, gelukkig heeft ze afscheid kunnen nemen, niet iedereen krijgt daar de kans voor, en wat ik zeker weet is dat ze wil dat haar nabestaanden iets van het leven maakt en blijft maken :), ik zie nog twee snoetjes voor me (waarvan de moeder vorig jaar is overleden), ook dezelfde leeftijd, dat gaat dwars door je hart, maar ze moeten verder, :) |
|
karinvangelder: | Vrijdag, februari 15, 2008 22:11 |
en vraag ik mij af hoeveel kan een mens eigenlijk dragen ? liefs en sterkte Karin |
|
lommert: | Vrijdag, februari 15, 2008 22:03 |
ga het ook maar niet verstandelijk beredeneren...een antwoord is er niet...heel veel sterkte van mij...( dacht het laatst al te lezen in een erder gedicht)..het houdt je bezig..tja stevige groet willem |
|
roosjerood: | Vrijdag, februari 15, 2008 21:47 |
in stilte gelezen , zo jong veel sterkte aan de familie |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, februari 15, 2008 21:28 |
en mij ookmet tranen gelezen gr.janny |
|
Auteur: Adelaar | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 15 februari 2008 | ||
Thema's: |