Ik verlies steeds meer kracht om door te gaan.
Ik vrees dat ik niet lang meer overeind zal staan.
Het is alsof er geen uitweg meer is
En dat allemaal door een vreselijk gemis.
Ik zit in een hevige strijd
Maar het enige wat ik krijg, is de pijn die ik lijdt.
En eigenlijk, wat ik ook probeer...
Het is verliezen, keer op keer.
Ik zit voortdurend met allerlei soort vragen
En de onzekerheid zit aan mijn ziel te knagen.
Ze zit in mij, diep, diep vanbinnen
En ik kan onmogelijk dit gevecht winnen.
Het lijkt alsof de liefde met me lacht
Want ik ben volledig in haar macht.
Hoe kan het dat men hart zo doet?
Ik heb haar niet eens echt, echt ontmoet!