waterval: | Dinsdag, maart 12, 2002 03:04 |
dat woordje amen zegt het allemaal.... | |
Sheena: | Maandag, maart 11, 2002 20:46 |
stil ... verloren in deze storvloed van woorden .... met een knikje van bevestiging op het einde. Inderdaad ... amen ... Sheen |
|
Driegeetjes: | Maandag, maart 11, 2002 19:32 |
Zo! Dat was Paul! ;o)! Nu ben ik aan de beurt! Hier zit heel veel Waarheid in Rudi... Zelf ben ik niet religieus (of wát dan ook...), maar ik zie wel de kracht die de Mensen puuten uit een gebed... En dat vind ik mooi! Daar zeg ik Amen tegen... Zoals gewoonlijk... Moet ik het nog schrijven? ;-) DrieGeetjes |
|
Albrecht Paul: | Maandag, maart 11, 2002 13:51 |
Een mooie sonnet, Rudi. Ik mis in het begin wat lidwoorden bij tranen ogen, vingers, lippen, pijnen dus probeer dat eerste couplet wat minder te laten 'flodderen'. Couplet drie heeft wat lange zinnen, ook optisch, vergeleken met couplet 4. Ik stel dit voor: Smachtend naar de laatste lucht, het hart te zwaar voor tikken, weegt het lot, berust in zucht, 'Op de schaal' is er wat veel aan, maar wat vooral niet kan dat is de combinatie 'wegen bij het wikken'. Dat is zoiets a |
|
Auteur: Rudi J.P. Lejaeghere | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 11 maart 2002 | ||
Thema's: |