Als ik de kamer binnen kom en jou daar
voorovergebogen op de rand van je bed
zie zitten met schokkende schouders terwijl
je de woorden hoort die je niet aankunt
Dan wil ik je omhelzen en troosten zodat
je weet dat je dit niet alleen hoeft te doorstaan
En als je dan huilend in mijn armen valt met
je ogen vol wanhoop voel ik je angst en verdriet
Je tranen op mijn lippen en je handen gebald
van woede, pijn en onmacht maken duidelijk
dat dit niet is waar je zo voor gevochten hebt
maar nu toch die bittere strijd moet opgeven
Omdat het zinloos is om verder te vechten als
je weet dat je deze slag verloren hebt en verder
moet naar het einde zonder hem zodat je dit
hoofdstuk langzaam maar zeker af kunt sluiten
en voorzichtig aan een nieuwe pagina kunt
beginnen zonder ooit terug te hoeven bladeren