Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Eindeloos verdriet
Eenzaamheid
Was alles dat nog bleef
Toen jij zo stilletjes verdween
Het cliché
Van een gebroken hart
Verscheurde de wereld met zich mee
Ik ontkende
Dat zielen zo gelijk
Zo onvoorstelbaar mooi kunnen zijn
Toch kwam
Die allesverzengende hitte
Samensmelting van ons twee
Uit mijn hart
Sprongen de eerste twijgjes
Die mijn liefde deden ontbloeien
Genadeloos
Gaf ik mij over
Aan de oevers van de tijd
Die schone tijd
Dat alles leek
Uit het groene goud
van jade te bestaan
Jij verdween
En liet mij hier
Een herinnering
Gevuld met pijn
Afscheid nam je
Om mij te beschermen
Gestorven alleen
Bang voor mijn verdriet
Dit geluk
Zo kort
Zo onvoorstelbaar mooi
Zal ik nimmer meer beleven
Ergens in het paradijs van mijn dromen
Hoop ik je voor eeuwig tegen te komen
Reacties op dit gedicht
MVE vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Over dit gedicht
Auteur:
MVE
Gecontroleerd door:
maria
Gepubliceerd op:
14 april 2008
Thema's:
[Verdriet]
[Liefde]
[Verwarring]